Fimmtudagurinn 15. maí – Jakarta

Við stelpurnar sváfum eins og grjót og vöknuðum... að við héldum bara nokkuð hressar en fundum fyrir smá jafnvægisleysi af og til, þotuveikin lífseiga. Dagurinn hófst á morgunmat og að láta útbúa passa inn á heimsmeistaramótið.  Það er geysilega mikil öryggisgæsla í Indónesíu og þar gengur allt út á að fara í gegnum vopnaleit inn á öll hótel, verslunarmiðstöðvar, viðburði og bílaleit. Við stelpurnar fengum auðvitað VIP passa eins og allir aðrir fulltrúar á ársþinginu en við þurftum að láta taka af okkur mynd á passann og eins taka mynd af fingraförum og það var þannig að við þurftum að máta og nota fingurinn í hvert skipti sem við fórum í höllina ásamt strikamerkinu á passanum. Þetta tók allt sinn tíma en á meðan við biðum skoðuðum við möguleika á smá túristahring um næsta nágrenni.

Svona til upplýsinga þá búa um 9 milljónir manna í Jakarta og um 23 milljónir á þéttbýlissvæðunum í kringum borgina. Borgin er tíunda fjölmennasta borg í heiminum og frá árinu 1960 hefur fólksfjölgunin farið úr 1,2 milljón í um 9 milljónir manna. Gífurlega umferð er um borgina allan sólarhringinn og er mengunin mjög mikil og hitastigið í kringum 33 - 37 gráður alla daga. Í gegnum Jakarta renna 13 ár og má segja að þær séu mishreinar eða frekar misóhreinar. Tímamismunur á milli Íslands og Indónesíu eru +7 tímar.

Við ákváðum að fara í fylgd Hans „svíapressa" og syni hans Axel og skoða hverfi sem mælt hafði verið með fyrir okkur að skoða. Eitt af öryggisatriðunum sem var tíundað við okkur var að við stelpurnar skyldum hafa karlmann/menn með í för svona til öryggis.

Við tókum hraðstrætóinn í gegnum borgina og fórum út á endastöð. Hraðstrætóinn hefur ekki verið lengi í Jakarta en sökum mikillar fólksfjölgunar undanfarin ár þá hafa þeir varla haft við í almenningssamgöngumálum og árið 2004 tóku þeir eina akrein undir hraðstrætóinn en á þeirri akrein fara bara þessir strætóar um. Á fyrstu skrefum okkar um borgina þá leið mér kannski eins og „gulu hættunni" eða endurskinsmerki. Það bókstaflega horfðu allir á okkur og það að ég sé skyndilega komin yfir meðalhæð, þ.e. há og ljóshærð fæ ég líklega ekki að upplifa aftur nema á þessum slóðum.

Þegar komið var á endastöð tók við ganga í átt að hverfinu „Manga Dua". Þar átti að vera áhugavert að litast um og einnig áttu að vera hellingur af ódýrum verslunarmiðstöðum þar. Eftir ótrúlegt labb svo ekki sé meira sagt þá fundum við verslunarmiðstöð og kíktum þar inn. Þar hefði verið fínt að vera bara einn og dunda sér við að skoða finna ýmislegt til í marga klukkutíma og verðið var ótrúlegt. Sökum ferðaþreytu og hitabreytinga þá stöldruðum við ekki mikið við þar en það sem var áhugaverðast við þessa útsýnisferð okkar var lifnaðarhættir og fátæktin!

Á göngu okkur til og frá „Manga Dua" labbaði ég í gegnum alveg nýjan heim. Urmull af alls konar faratækjum, vespum, þríhjólum, bíladruslur o.s.frv. og umferðin alveg svakaleg, bæði mikið af faratækjum á ferðinni og á götunni voru kannski 3 merktar akreinar en það var ekki virt viðlits og keyrðu menn og konur jafnvel í 5-6 röðum. Ekki bætti það að á götunni eða við götuna þá gengum við, Evrópski hópurinn, og það eitt og sér var gífurleg slysahætta þar sem ég held að ljóshærðar „háar" konur og háir evrópskir menn séu ekki daglegt brauð á þessu svæði og allir snéru sig úr hálslið í hvínandi botni á faratækjunum. Þarna voru nánast engar gangstéttar, rusl og sorp lá þarna út um allt. Við götuna voru einhvers konar skurðir sem voru fullir af ógeði og lykt. Olíupollar voru í köntunum og lítil hamingjusöm börn á tánum hjóluðu í kringum okkur á einhverjum görmum yfir olíupollana við alla þessa umferð og heimafólk bauð upp á allskonar matarkynis sem hefði bara leitt til sjúkrahúslegu. Híbýlin voru á mörgum stöðum bárujárnsplötur sem var búið að púsla saman og sáum við á leið okkar að sorpið var sett í poka og bundið fyrir og hent út í á. Það var s.s. Gámaþjónusta Jakarta.

 Við enduðum svo daginn á að kíkja í eina af flottari verslunarmiðstöðum á svæðinu „Plaza Indonesia" sem er staðsett í miðborginni og fengum okkur dýrindis snarl. Þar gat að líta allar merkjavörur í heiminum held ég, Armani, Dolce, Yves, Gucci og hvað þetta heitir nú allt saman. Inn á milli voru svo ein og ein búð sem við könnuðumst við s.s. Debenhams, Zara o.fl.

Stefnan var svo tekin á höllina til að fylgjast með undanúrslitum í Uber cup sem er s.s. kvenna keppnin þar sem heimamenn Indónesar áttu kappi við Þýskaland. Á leið okkar í gegnum hótelið fyrir höllina var okkur svo nappað á „sellufund" þar sem farið var yfir nokkur atriði í badmintonheiminum ásamt því að taka stöðuna fyrir ársþingið en eins og kemur fram hér síðar þá var það ekki alveg viðburðasnautt.

Við náðum svo restinni af leikjunum hjá stelpunum síðar um kvöldið og ég verð að segja að gæsahúðin gýs upp aftur og aftur við tilhugsunina. Full höll af fólki, hrópandi, syngjandi, klappandi og allt það. Tugir af ljósmyndurum og upptökumönnum og vélbúnaði eftir því og stemmingin æðisleg. Ég gleymdi kannski að koma að því að Indónesar voru með sér sjónvarpsstöð fyrir keppnina á meðan að á henni stóð og t.a.m. þegar við lentum á flugvellinum þá voru tvö sjónvörp við inn-tékkið og annað sýndi eingöngu badminton.

Skora bara á sjónvarpstöðvarnar hér að taka sér þetta til fyrirmyndar og setja af stað eina stöð með öllu sporti til að byrja með. Við getum svo tekið það áfram í hvað 27 stöðvar í framtíðinni hverja fyrir hvert sport!!!

Sigg

Þriðjudagurinn 13. maí og miðvikudagurinn 14. maí 2008 – annar og þriðji dagur. Frankfurt – Singapúr – Jakarta

Rifum okkur snemma upp þar sem við þurftum að fara á skrifstofu Icelandair og ganga frá flugmiðunum til Jakarta þar sem það var ekki mögulegt vegna annars í Hvítasunnu deginum áður. Tókum svo gott rölt í bænum, veðrið var frábært og náði þetta að mestu að breiða yfir pirring gærdagsins.

Við áttum flug kl. 22 frá Frankfurt og nú gekk innritunin alveg eins og í sögu. Flugtími til Singapúr var um 11,5 tími og lentum við þar um kl. 15:30 á staðartíma í Singapúr. Það var frekar lítið um svefn á leiðinni en þó hægt að dotta við og við. Bólgnir fætur, hitamolla og hristingur í loftinu gerðu þetta að nánast endalausu flugi. Fórum aftur í loftið í Singapúr um kl. 17 eftir að gert hafði verið við sprungið dekk á flugvélinni. Lentum um kl. 18 á staðartíma í Jakarta þreyttar en spenntar.

Á flugvellinum voru mörg öryggistékk og þurfum við að fylla út ýmsa pappíra á leið okkar í gegnum völlinn. Á flugvellinum bættist í hóp okkar forseti pólska Badmintonsambandsins, Michael Mirowski og tókum við leigubíl saman af flugvellinum á hótelið. Að ganga út úr flugvellinum var eins og að ganga á vegg, mikill raki og ofboðslegur hiti og allt annar menningarheimur. Allt svæðið fyrir utan dyrnar á flugvellinum var þakið af Indónesum, líklega mest allt frekar fátækt fólk sem reyndi að ná athygli manns alveg um leið. Þetta er í fyrsta sinn sem ég hef virkilega verið til í að vera dökkhærð. Það voru gjörsamlega allra augu á okkur þarna.

Öryggisgæsla er mjög öflug í Indónesíu og er það eitt af löndum sem eru með mestu öryggisráðstafanir í heiminum. Fjölmargar leigubílastöðvar eru í gangi en einungis er mælt með 2 stöðvum þar sem þekkt er að þær standi í alls konar ólöglegri starfsemi. Við vorum komnar á hótelið á milli kl. 20 og 21 eftir að hafa verið rukkuð um ca. 100.000 af leigubílstjóranum fyrir að keyra okkur frá flugvellinum... sko í indónesískum rúpíum en það gerir ca. 11 US dollarar fyrir 45 mínútna akstur sem er auðvitað ekki neitt.

Enduðum daginn með snarli með þeim Lars Sologub framkvæmdastjóra sænska sambandsins, Hans Lenkert forseta sænska sambandsins og Axel syni hans. Löngu og ströngu ferðalagi lokið í bili en flugþreyta og jafnvægisleysi sat í stelpunum.

Mánudagurinn 12. maí 2008 - fyrsti dagur. Keflavík - Frankfurt.

Vaknað um 4:40 og farið út á Keflavíkurflugvöll. Endastöð er Jakarta með viðkomu í Frankfurt og Singapúr á leiðinni.

Við bjuggumst við örtröð á vellinum þar sem því var hvíslað að okkur að það væru óvenju margir farþegar á útleið en við urðum ekki varar við eitthvað óvenjulegt þar. Við áttum flug til Frankfurt kl. 7:25 og áttum að eiga þar gott stopp áður en haldið var til Jakarta. Flugið gekk vel og vorum við lentar um kl. 13 á staðartíma í Frankfurt, s.s. ca. 3,5 tími í loftinu. Veðrið var frábært og tókum við rölt í bæinn og ætluðum að kíkja í búðir eins og konum er lag til en allt var þá lokað vegna annars í Hvítasunnu. Þá var ekkert að gera nema að rölta niður að ánni Main og spókuðum við okkur þar í sólskini og fíneríi.  Kíktum aðeins í gamla bæinn í leiðinni og var hann fullur af fólki. Um kl. 19 vorum við svo komnar aftur á flugvöllin til að tékka okkur inn en þá kom það upp úr dúrnum að flugpöntunin hafði skolast til og sátum við á endanum uppi með auka nótt í Frankfurt og ekki kátar með það. Fengum ágætis hótel hér aðeins utan við bæinn og þar með var kominn verslunardagur í Frankfurt. Þá var tekin vinnuskorpa á hótelinu rétt fyrir svefninn.

Jakarta - Indónesíu

Jæja hér stóð nú til að rita mjög ítarlega ferðasögu nánast daglega frá ferðalagi okkar Ásu til Indónesíu á ársþing Alþjóðasambandsins í badminton. Veruleikinn varð nú sá að nettengingar í Indónesíu eru ekki af sprækustu gerð og ýmsar uppákomur urðu til þess að ég ákvað að fresta þessu þar til almennileg tenging yrði komin á. Við sitjum hér á flugvellinum í Frankfurt og erum alveg að hafa þetta eftir mjög langt og strangt ferðalag. Veit ekki hvort tíminn hér á myndinni sést en hann sýnir flugtímann sem eftir er frá Frankfurt til Singapúr en það voru nú ekki nema 11,5 tími í loftinu, púfff... áður voru það ca. 3,5 tími Keflavík - Frankfurt og að endingu voru það 1,5 tími Singapúr - Jakarta. Best að taka þetta bara lið fyrir lið... sjá dagbók.